مادرانگی های من

حالا کتایون هفت ماهش هم تمام شده. هفت ماه گذشت. با تمام سختی ها ودشواری هایش،با تمام قشنگی ها و زیبایی هاش.... بله،روزگاد چنین است.میگذرد و اصلا هم نظر تو را را نمیپرسد! زمان بسان شوالیه ای که سوار بر اسب سفید تیرپایی است میگذرد و تو تنها میتوانی پشت سرش بدوی تاشاید بتوانی دریابیش!!!!   حالا کتایون هفت ماهه شده و دیگر وقت آن شده که من از جایم بلند شوم.خودم را تکانی بدهم و برخیزم و تماااام تلاشم را بکنم تا دوباره نظمی به این رندگی بی نظم بدهم. خوب یکی ار چیزهایی که با تولد کتایون خیلی در حقش ظلم شد همین وبلاگ است. وبلاگی که رمانی مونس تنهایی من بود حالا خودش تنها مانده و این جفایی است که من در حقش روا داشته ام! این است ...